Link: https://www.vlaamsparlement.be/commissies/commissievergaderingen/1460858
Dit is het verhaal van bedrijven die heel graag willen werken. Het verhaal van een zaakvoerder die vecht voor haar eigen bedrijf en voor een hele sector. Net zoals een leeuwin vecht voor haar welpen en die van anderen. Want 2020 en het begin van 2021 is niet makkelijk geweest voor heel wat eventbedrijven. In maart mocht ik mijn volle agenda in de vuilbak werpen. En dat deed pijn, veel pijn. Je werkt hard, dag en nacht, en plots is daar die angst voor wat komen zal: je bedrijf, je privéleven, alles wat je hebt opgebouwd dreigt te verdwijnen.
Het was voor de goede zaak, daar was en is iedereen het mee eens. Met z’n allen samenkomen, dat hoorde er gewoon even niet bij. Ik snap dus de noodzaak om onze sector op non-actief te zetten en ik ben dankbaar voor de genomen maatregelen om ons financieel te ondersteunen. Het Vlaams Beschermingsmechanisme, PMV-leningen, uitbreinding van de win-winleningen, enzovoort. Ze gaven ons wat ademruimte, maar niet het nodige perspectief. Maar er is meer nodig.
Ik vergelijk het systeem van tijdelijke werkloosheid in België vandaag met de noodkabel die een liftkooi opvangt wanneer die plots dreigt neer te storten. Heel noodzakelijk dus. Wat het Vlaamse systeem vandaag doet, is de mensen in de kooi hun leven redden en ze vervolgens maanden lang in die kooi laten zitten. En waar de Vlaamse eventmedewerkers nog steeds in die kooi zitten, zijn de Nederlandse al lang in een andere lift gestapt dankzij de NOW-regeling. Een lift die terug omhoog gaat.
Met grote gevolgen voor de Vlaamse eventindustrie. Onze voorsprong op de buitenlandse concurrentie slinkt zienderogen en de gigantische braindrain zal meer dan vijf jaar duren om te recupereren. Tenzij we nu ingrijpen. Want voor veel bedrijven is het vandaag nog moeilijker dan tijdens de eerste lockdown. En we verlangen me z’n allen naar dat perspectief. Stel je voor, dat je al een jaar lang jouw passie niet meer mag uitvoeren? Dat de centen niet binnenkomen? De NOW-regeling zoals die vandaag in Nederland bestaat, is dan een ideaal redmiddel.
Het NOW-stelsel vermijdt structurele werkloosheid en benadert de tijdelijke
werkloosheid op een activerende manier. Wie zijn werk niet kan doen, wordt niet langer zomaar op non-actief gezet. De werkgever krijgt de verantwoordelijkheid en het vertrouwen om hen opnieuw aan het werk te zetten. Inclusief noodzakelijke opleidingen of omscholingen. Zoals iemand technisch tekenen laten studeren om virtuele studio’s verder op punt te zetten. Als ik dit nu doe, betaal ik heel veel geld. Geld dat momenteel niet binnenkomt. En dus staat ons bedrijf, net zoals andere Vlaamse eventbedrijven, stil.
Door onze mensen te helpen heroriënteren naar innovatie binnen onze sector, draag ik als ondernemer actief bij aan het economisch herstel. In ruil krijg ik een budget om onze medewerkers te betalen en bij te scholen. Door te kiezen voor een degressief systeem, waarbij elk kwartaal moet aangetoond worden dat er inspanningen geleverd zijn, blijf ik ook gemotiveerd. De druk op onze economie daalt, ondernemerschap
wordt gestimuleerd en mensen krijgen opnieuw een betekenisvolle rol in de maatschappij.
Intussen roeien we verder met de riemen die we hebben en vechten we voor een toekomst met veilige en verantwoorde events. Ik probeer mijn bedrijf heruit te vinden en onze medewerkers te motiveren. Ik onderhandel met banken die niet meer in onze sector geloven. Voor de meesten onder ons is de bankendeal afgelopen en is het harder dan ooit. Liquiditeiten drogen op en de heropstart is nog ver weg. Nochtans behoort de Vlaamse eventsector tot de wereldtop. Niet alleen in festivals, ook – en vooral – in B2B-events. Vlamingen zijn bescheiden mensen. Toch ben ik ervan overtuigd dat als we de expertises die ons land rijk is slim inzetten, we hier allemaal samen sterker uitkomen.
Naast de NOW-regeling is daar ook een stevig relanceplan voor nodig. Op korte termijn is dat een duidelijk plan van aanpak. We moeten realistisch zijn. Tot de zomer gaan de omzetverliezen niet zijn wat het moet zijn. Waarom dan niet direct steunmaatregelen afkondigen tot juni 2021. Dat zal rust geven. Geen nood, profiteren zal ik niet doen. Zo zitten ik en de andere eventbedrijven niet in elkaar. We willen niets liever dan te werken. En werken zullen we. Tot de laatste cent terugverdiend is.
Daarnaast willen we meedenken aan de uitdagingen op lange termijn. Daarom moeten we ons als sector beter verenigingen en in kaart brengen. Zoals met een paritair comité of NACEBEL-codes voor de zeer specifieke activiteiten van onze sector. Dat schept duidelijkheid voor ons en voor de politiek. Voor de heropstart en voor de toekomst. Het zet de deur open voor dialogen en maakt komaf met misverstanden.
Minister Vandenbroucke zei in De Zevende Dag dat het hem wat gek lijkt om als overheid werknemers van bedrijven te gaan betalen. Toch is dat exact wat jullie nu doen. Alleen betalen jullie onze mensen nu om thuis te zitten, inactief. De NOW- regeling activeert en motiveert hen en zal op lange termijn minder kosten want het is een degressief systeem ten opzichte van de hoeveelheid werk. Tegelijk kunnen wij, als bedrijven in een hard getroffen sector, er terug bovenop komen, samen met onze mensen. Samen die buitenlandse concurrentie tegengaan. Iedereen uit die liftkooi halen, eindelijk.